Güneşli ve insanın içini kaynatan bir pazar gününün sabahına yola koyulduk. Liseli gençler gibi şarkılar, türküler eşliğinde Ankara'dan Bilecik'e doğru ilerliyoruk arabayla. Paşanın "Ordular, İlk hedefiniz Akdenizdir. İleri!" emrini verdiği Polatlı'dan Türkiyenin en gereksiz iller sıralamasında ilk 10'a girebilecek olan Bilecek'e kadar aslında herşey güzel gitmişti. Beklenenin aksine zevkli, neşeli, bol kahkahalı bir yolculuk geçmişti. Eskişehir'e şöyle bir el salladıktan sonra güle oynaya Bilecik'e giriş yaptık. O kadar büyük bir il içersinen kaybolmamak imkansızdı zaten. Bahsi geçen durakta müstakbel gelinimiz Ezel ile buluştuk, sevgililerin ilk buluşması izlenmeye değerdi doğrusu. Elini tutup boynuz tokuşturmalar falan..
47 bin nüfusa sahip Bilecek'in aslında 40bini askerdi. Yanlar üç, üstler beş!
Sevgililerin hasret gidermelerine müteakip bizlerde bir çay bahçesi görünümlü mekana oturuk. Günlük besin ihtiyacımızın birinci basamağı olan kahvaltı etme eylemini gerçekleştirmek adına... Çaylar, puaçalar ... bir yandan yiyor bir yandan muhabbet ediyorduk... Evlenmeye niyetli iki insanlar oturuyor olmak da konuyu ister istemez evliliğe çekiyor. Yunus'un evlenme teklifinden bahsederken, basının bu aralar en çok merak ettiği konu olan "Benim ne zaman bir kız bulup evleneceğim" muhabbeti yine masaya kondu. Espirili bir dil ile kendimi yerden yere vuruyordum.
- Abi, bana kız falan bakmaz. Beyaz atletim var, göbekliyim, Türkçem bozu...
-Bi'de kısasın!
Parmak ucuma kalkınca 1.80 olmama rağmen insanlık beni kısa, bodur, güdük, tıfıl, bıcırık, little man.. gibi görüyordu. Bunların hepsini biliyordum zaten. Ama burda önemli olan Yunus'un İskener'in Levent'in sessiz kalması ve golün Ezel tarafından atılmasıydı. Bana en çok koyan bu oldu. Arkadaşlarım benimle dalga geçiyorlar zannediyordum hep boy konusunda. "Aslına ben kısa değilim onlar uzundu biraz" diye düşünüyordum ki Ezel'in o akıl almaz volesine karşı donup kalmıştım. Bütün özgüvenim yerle bir olmasına rağmen hala gülebiliyordum fakat acı olan taraf benim için şu şekildeydi; Artık birşeyleri anlamıştım, yanlız öleceğim.
Bilecik Osmanlı için bir miladtı belki ama benim için bir sonun başlangıcı oldu.
