Bir grup öğrenci veya bireysel hiç farketmez, ortak kanı şudur: "Nasıl olsa yaparız abi ya ... " Bu hayâllerle yaşayan birçok öğrenci tanıyorum. Bizzat başta ben olmaz üzere...
3-4 gün öncesine dayanan ASP.NET'te proje geliştirme dakikalarımızı hatırlıyorumda, bir erkeğin bu kadar strese girebilmesi için ancak 2 durum meydana gelmelidir. Birincisi sabaha karşı projeyi yetiştirememe stresi, ikincisi acaba kız hamile kaldımı endişesi. İnsanın içini kemiren o dakikalardan ders çıkarması gerekirken, bir sonraki proje için neden son günü bekler anlamak mümkün değil. Yumurta kıça gelene kadar projenin bu denli şatafatlı olduğu anlaşılmaz."Proje mi? Amaaaaaaaan." edasıyla bakılan hangi projeden hayır gelmiş ki ; biz 3 saat sonra vereceğimiz proje için çabalıyoruz. Ama öte yandan öyle ya da böyle bu proje bitmeli diyoruz.
E Şu dakikadaki durumumuzda aynı değil mi Hintlilerin deyişlerinden alıntı yapacak olursak; Sıçtın Mavisini görene kadar stres devam edecek, Mavilik sana yüzünü ya da bir yerini gösterdiğinde yapacak bişeyin kaldığını anlıyacaksın ta ki sunumun yapılacağı ana kadar.
Debian Web Sunucusu, Ne işimize yarıyacak bilmiorum ama öğrenmek lazım diyoruz. Birşeyi yaparak öğrenmek daha kalıcı diyen saygıdeğer düşünürümüze ve bu modeli örnek alan pek değerli eğitim görevlilerimize sormak istiyorum. Peki ya yapamıyorsak ? O zaman nasıl öğreneceğiz. Konu o kadar karmaşık geliyor ki, bilgisayar okyanusunda yüzme bilsen nereye kadar yüzeceksin merakındayım. Debian mı kurun abi. Kuralım kurmasına da nasıl kuralım. Ha yapan nasıl yapıyor onu bizde araştırıyoruz. Bi yakalarsak o yapanı; çözüm getireceğimizden emin olun nasıl yapılır konusuna.
Uzun lafın kısası Türkiye'de Eğitim sorunu var arkadaş, Küresel ısınma hepimizin biyerini yakıyor. Eskilerin bi deyimi vardır. Büzük, Şemsiye ve Açılma olasılıkları...
Bütün proje geliştiren arkadaşlarıma
Sevgilerimle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder